[Tyler]

W związku z opóźnionym zagalopowaniem, Tyler przytrzymał ogiera do kłusa już po 2-3 foule, nie chcąc kontynuować galopu, który nie zadowalał go jakością. Nawet jeśli był równy i spokojny, to Henderson dążył do uzyskania okrągłej foule w skróconych ramach galopu, co stanowiło podstawę do zebrania. Samym zebraniem jako tako nie chciał dziś zamęczać Jasia, tym bardziej, że ten nie był na to gotowy fizycznie, ale mogli przynajmniej liznąć ten temat i zobaczyć, jak będzie im to wychodzić.
Nie zrażał się tym drobnym niepowodzeniem i dalej robił swoje; w trakcie wykonywania drugiego podejścia do tego ćwiczenia, już z daleka obserwował punkt, w którym miało nastąpić zagalopowanie. Zanim znaleźli się na jego wysokości, wykonał 1-2 półparady, dopiero po których przesunął zewnętrzną łydkę za popręg i dosiadem wypchnął kasztanowatego do galopu, nie zapominając przyłożyć przy tym wewnętrznej łydki do jego boku, którą z wyczuciem wzmocnił ostrogą. Zawsze służyły mu one do wydawania bardziej klarownych i precyzyjnych sygnałow, w związku z czym Johnny powinien dobrze zareagować na taką pomoc i tym razem zagalopować w punkt, za co Tyler pochwalił go głosem, nie ośmielając się odpuścić kontaktu nawet na chwilę, żeby ogier się nie rozsypał. Po paru krokach ponownie zwolnił do kłusa, nawrócił i po przejściu do stępa zaczął wszystko raz jeszcze.
Nie chciał jednak przyzwyczajać Jasia do jakiegoś schematu, toteż jeśli i tym razem udało im się wykonać to ćwiczenie dobrze, to kolejnym razem Tyler odrobinę je zmodyfikował i zamiast wykonać ustępowanie w stępie, zrobił to w kłusie. Zanim jednak dodał do tego następujące po nim zagalopowanie, przećwiczył samo ustępowanie na obie strony, chcąc mieć pewność, że w kłusie wychodzi ono równie dobrze, co w stępie. W trakcie wykonywania go jechał kłusem ćwiczebnym, lepiej czując przez to konia z siodła. Brak luster co prawda utrudniał mu kontrolowanie ustępowania, ale miał przynajmniej punkty odniesienia w postaci słupków ogrodzenia, dzięki którym był w stanie stwierdzić czy ogier ustępuje od łydki w należytym stopniu.

[Johnny Bravo]

Przytrzymany do kłusa, karnie wrócił do niższego chodu z ponurym furkotaniem chrap. Jego frustracja nie wpłynęła jednak na jego zachowanie, bo ciągle pozostawał pod kontrolą i nie dawał Tylerowi żadnych powodów do zmartwień. Odbiło się to jednak na tym, w jaki sposób wykonał kolejne ustępowanie, bo był już dużo czujniejszy i niejako przygotowany do tego, czym się miało skończyć. Przykładając się również do samego ustępowania, dokładnie stawiał każdy kolejny krok, chociaż myślami podążał dalej, podobnie pewnie jak mężczyzna. Półparady upewniły go w przekonaniu, że było to to samo ćwiczenie co poprzednio, dlatego tym razem zagalopowanie wyszło mu dużo zgrabniej, ostroga ponadto sprawiła, że nie zawahał się i pewnie przeszedł w wyższy chód. Przy tym zachowali przewidywany przez Tylera efekt, bo nałożenie się takich elementów sprawiło, że zarówno przejście, jak i dalszy galop zyskały na jakości, a przede wszystkim lekkości. Co prawda może ciągle nie był perfekcyjny, ale stopniowo zaczynali się do tego zbliżać, tym bardziej, że Johnny coraz lepiej łapał i chętniej wykonywał dane ćwiczenia.
Nie miał jednak szansy na pełne zaprezentowanie swojej poprawy, bo po chwili został zwolniony z powrotem do stępa. Wraz z następnym powtórzeniem zagalopowanie wykonał już w punkt, wkraczając wyraźniej wewnętrzną tylną nogą i nadając sobie ekspresji w dalszym galopie już wzdłuż ściany.
Jeśli chodzi o ustępowanie w kłusie, to szło mu równie poprawnie co to w stępie, chociaż w nim miał większą tendencję do tego, by uciekać za bardzo w bok. Nie był to jednak bardzo uciążliwy problem, bo przy odpowiednim wyczuciu Johnny był w stanie wykonać je dobrze, odpowiadając na delikatny sygnał łydki. Dał się także złapać na przewidywaniu, bo mimo zmiany chodu spodziewał się zagalopowania na końcu tego odcinka, które się nie pojawiło. Na szczęście nie spróbował przełożyć swojego pomysłu na to ćwiczenie w rzeczywiste czyny i nie przeszedł do galopu na własną rękę, nie mając w nawyku narzucania swojego widzimisię.

[Tyler]

Błędy popełnianie przez Johnny'ego w dużej mierze były wyłącznie odbiciem niedociągnięć Tylera, w związku z czym mężczyzna był nie mniej skupiony od ogiera w trakcie całego treningu, starając się doskonalić nie tylko jego, ale również siebie. Przy pierwszym podejściu zauważył, że koń za mocno ustępuje w bok, przez co dojechali do ściany trafiając na nią przed wybranym punktem. Chcąc to udoskonalić, Tyler za chwilę powtórzył ustępowanie, pierw jednak wjeżdżając na koło o średnicy piętnastu metrów. Rozpoczął je w połowie krótkiej ściany maneżu, delikatnie ustawiając konia do wewnątrz i wyginając go wokół wewnętrznej łydki, podczas gdy zewnętrznymi pomocami wspomagał konia we wpisaniu się w okrąg.
Po zamknięciu koła bezpośrednio rozpoczął drugie, tym razem prosząc Jasia o ustępowanie na kole celem powiększenia jego średnicy. Odsunął nieznacznie zewnętrzną rękę od kłębu, robiąc koniowi miejsce i jednocześnie zepchnął go na większe koło wewnętrzną łydką. Po zamknięciu koła wjechał z powrotem na ślad i przy najbliższej okazji powtórzył ustępowanie od linii środkowej w kierunku ściany, uważając na to, by użyć odpowiednio lżejszych pomocy, by tym razem dojechać do ściany w zamierzonym punkcie.
Po wykonaniu ustępowania zwolnił do stępa i zmienił kierunek w stępie swobodnym, a potem ponownie pozbierał wodze by zakłusować raz jeszcze i dwukrotnie powtórzyć ustępowanie, lecz na drugą stronę. Dopiero po takim przygotowaniu dodał do tego zagalopowanie, wykonując je tak samo, jak miało się to wcześniej w przypadku zagalopowań ze stępa. Tak jak wcześniej, zależało mu przede wszystkim na płynnym przejściu i utrzymaniu jednakowego stopnia zebrania, dlatego nie zapominał o półparadach ani nienagannej postawie w siodle. Zwracał uwagę nawet na takie "szczegóły" jak to, by patrzeć przed, a nie pod konia, bo nawet lekkie pochylenie głowy zmieniało środek ciężkości w siodle, czego Tyler starał się unikać, chcąc możliwie najlepiej wspierać Johnny'ego w wykonywaniu poszczególnych elementów.

[Tyler]

Jako że podczas ostatniego zagalopowania Jasiu dał Tylerowi bardzo dobre odczucia z siodła, które wywołały na jego twarzy szeroki uśmiech, postanowił zakończyć na tym trening. Nie chcąc przedobrzyć, wykonał to ćwiczenie po raz ostatni po kolejnej zmianie kierunku. Zakładając, że odbyło się ono na lepszą stronę ogiera, powinno im wyjść równie dobrze, jeśli nie lepiej co poprzednim razem. Gdyby tak było, Tyler pozostawił konia w galopie na pół okrążenia, po którym od dosiadu zwolnił do kłusa i momentalnie zaczął anglezować. Poklepał konia po wewnętrznej stronie szyi, po czym zjechał na duże koło w połowie maneżu, na którym wykonał żucie z ręki. Stopniowo wypuszczając wodze spomiędzy palców, łydką dojeżdżał konia do ręki, zachęcając go do wydłużenia ram i podążenia za oddającą ręką. Wróciwszy na ścianę zwolnił do stępa i całkowicie oddał kasztanowi wodze, po czym pochylił się nad jego szyją z uśmiechem i spontanicznie go przytulił. <3
- Doskonale się dziś spisałeś - pochwalił Jasia, po wyprostowaniu się sięgając do kieszeni po kolejnego cukierka, którego dał mu, pierw zatrzymując go na chwilę. Następnie kontynuował stęp przez dobre 10 minut, po których zsiadł z konia i raz jeszcze poklepał go po szyi. Zwinął strzemiona i przełożył wodze przez szyję konia, a potem odprowadził go do stajni. zt

[Johnny Bravo]

Przy kolejnym powtórzeniu tego samego sprawa nie uległa wielkiej zmianie. Johnny w końcu zaczął rozumieć sens tego ćwiczenia, a dzięki temu wychodziło mu ono coraz lepiej i sprawniej, więc ostatnie zagalopowanie wyszło mu prawdopodobnie najlepiej z wszystkich. Pozostał w tym galopie, poruszając się dynamicznym, żywym krokiem przez kolejne metry maneżu, w narożniku odpowiednio się wyginając i nie wypadając przy tym z zebrania. Przy zwolnieniu do kłusa nie rozsypał się, chociaż w postawie mężczyzny wyczuwał już, że wszystko zmierzało do końca. Zszedł na kolejne koło, na którym zaczął stopniowo schodzić do dołu, żując przy tym wędzidło w pysku i rozluźniając mięśnie po tym wysiłku. Nie był to znowu tak intensywny i ciężki trening, ale przyjął to z dużą ulgą, od razu schodząc z tonu i rozluźniając się. Co prawda przestał przez to angażować zad tak jak dotychczas, ale mimo to kolejne przejście do stępa wykończył prawidłowo. Korzystając z wolnej wodzy, pozostał w niższym ustawieniu, cofając uszy na Tylera, kiedy ten go przytulił. Zatrzymał się, żeby dostać od niego cukierka, którego delikatnie od niego zabrał, rozciągając się przy tym wyraźniej. Kolejnych kilkanaście minut stępował po maneżu, nie interesując się otoczeniem i dając Tylerowi na spokojnie wykonać rozprężenie, po którym opuścił z nim plac.
/zt